Op 29 april jl. overleed Hildo Scheltens op 79-jarige leeftijd.

Hildo was meer dan 30 jaar verbonden aan het Gemeentelijk Gymnasium als docent geschiedenis en conrector. Vele generaties gymnasiasten hebben van de jaren 70 tot begin deze eeuw les van hem gehad. Hij was een bevlogen docent met een voorliefde voor de moderne geschiedenis. Het liefst gaf hij les aan de bovenbouw. Met leerlingen van die leeftijd had hij veel meer een band dan met die van de onderbouw.

Samen met Jan van Enter begeleidde Hildo vele Romereizen, in de beginjaren ging het per trein naar Rome. Hij genoot er volop van en nam de soms doorwaakte nachten voor lief.

Later stond hij mede op initiatief van Luc Kenter samen met Wouter van Ravenzwaay aan de basis van de internationale uitwisselingen die zo kenmerkend werden voor het GGH.

Begin jaren 80 werd Hildo conrector. Samen met Désirée Dominicus resideerde hij in de conrectorskamer tussen lokaal 13 (Nederlands) en het biologielokaal. Hij aan een bureau in de rechterhoek en Désirée aan een bureau in de linkerhoek. Menig leerling heeft de gang naar die kamer moeten maken om daar omgeven door rookdampen bijvoorbeeld een gele kaart in ontvangst te nemen. In de jaren negentig sprak hij de geslaagden op humoristische wijze toe met een persoonlijke speech bij de diploma-uitreiking. Jarenlang vormde hij met Wouter van Ravenwzwaay en Gérard Reijnders de harde kern van de sectie geschiedenis, Voor hem was er eigenlijk maar een vak dat de leerlingen vormde en zicht op de wereld gaf, geschiedenis. Toen Luc Kenter, de onvolprezen rector die het Gymnasium in de jaren 70 een geweldige boost gaf, voorzitter werd van het Ambtenaren Centrum, was Hildo eind jaren 80 enige tijd waarnemend rector tot Ingeborg Kromhout in 1992 werd benoemd als opvolger van de populaire Luc Kenter.

Hildo vormde daarna samen met Ingeborg, Désirée Dominicus en Henk Klijn de schoolleiding.

Hildo en actieve sportbeoefening waren twee gescheiden werelden. Laten we het erop houden dat hij af en toe wat onhandig was. Zo herinner ik me dat hij met een behoorlijke snelheid op de fiets de Albertus Perkstraat afdalend, erin slaagde vlakbij school, het regende licht, zijn paraplu in het voorwiel te manoeuvreren. Met als gevolg dat hij een week of wat met een arm in een mitella liep i.v.m. een gebroken sleutelbeen. Grappen die daarover werden gemaakt, incasseerde hij manmoedig met een lichte glimlach.

Begin jaren '00 ging Hildo na de benoeming van Wim van den Berg tot rector met vervroegd pensioen. Hij stortte zich daarna o.a. op het vervolmaken van zijn beheersing van het Italiaans.

In het ‘’Sapere aude’’ zou Hildo zich helemaal hebben kunnen vinden.

Jan Veerbeek
oud-docent aardrijkkunde GGH