5 vragen aan oud-leerling Edo Verhoef
Wat ben je na het gymnasium gaan doen?
Ik wist gelukkig ver voor het eindexamen al wat mijn volgende stap zou zijn, aangezien ik in februari al wist dat ik was aangenomen op de opleiding Theater Design op de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht. Dit zorgde ervoor dat ik een duidelijk doel voor ogen had voor de rest van jaar 6: slagen voor het eindexamen.
De vier jaar kunstacademie die toen volgden, voelden niet als school. Het voelde zeker wel als leren, maar vanuit ontdekken, ploeteren en vooral; leren vanuit fouten maken.
Mijn afstudeerwerk bestond uit een compleet decor- en kostuumontwerp voor het stuk Platonov van Anton Tsjechov. In mijn beeld heb ik gezocht naar het knelpunt tussen kinderlijke onschuld en volwassen worden, en de fouten die we daarin soms begaan. Een groep vrienden komt samen en in één nacht vol overspel, verliefdheid, jaloezie en dronkenschap valt de groep uit elkaar.
Wat doe je nu?
Op dit moment ben ik bezig met de uitbreiding van mijn afstudeeronderzoek van HKU, waarin ik de weg van wol als vacht naar een lap stof heb gevolgd. Ik heb mijzelf de technieken van het spinnen en weven aangeleerd en nu sla ik de handen ineen met beeldend kunstenaar Dewi Vingerling. Samen gaan we aankomend voorjaar drie maanden naar de Franse alpen om daar drie dimensionale getufte sculpturen te maken, die compleet uit hand gesponnen en met natuurlijke kleurstoffen geverfde wol.
De afgelopen twee jaar hebben erg in het teken gestaan van reflectie op de impact op het milieu van mijn eigen werk.
Maar ook ben ik vraagtekens gaan zetten bij sommige normen uit mijn eigen werkveld wat betreft verspilling en het gebruik van milieuonvriendelijke materialen. Vandaar dat zero-waste centraal staat in dit nieuwe werk dat we gaan maken.
Wat heeft het gymnasium jou gebracht?
Het gymnasium heeft mij een bepaalde manier van denken geleerd, die uitdaagt vragen te stellen. En dat nieuwsgierig zijn een zeer goede eigenschap is. Dit heeft vooral zijn vruchten afgeworpen tijdens mijn afstudeeronderzoek op HKU. Door nieuwsgierig te zijn, zie je dingen die anderen niet zien, en dat kleine ding kan zomaar tot iets groots en gaafs leiden.
Welke herinnering aan het GGH zou je graag willen delen?
Ik weet nog goed hoe trots ik was op de solo die ik voor drama van mevrouw Cavadino had gemaakt. Ik had het gemaakt en het voelde echt van mij. Dat was ook wel de bevestiging dat ik naar de kunstacademie wilde. Niet zozeer het publiek en het spelen zelf, maar het aandacht geven aan dat wat je maakt en de connectie tot je werk voelen.
En het feit dat de docenten altijd in mij en mijn dromen geloofd hebben. Heel erg bedankt daarvoor, en het is dus op zich wel goed gekomen met de jongen die altijd zat te tekenen ;)